Tu kiedyś dziewczęta uczyły się na dobre żony. Potem leczono dzieci. Teraz w budynku w Janowicach Wielkich działa szpital rehabilitacyjny

Historia placówki liczy już sobie prawie 100 lat. Obiekt był budowany w latach 1928–1931 według planów Ludwiga Burgemeistera, słynnego pruskiego architekta, wrocławianina z wyboru, pochowanego na Cmentarzu Grabiszyńskim.

Był on też jednym z dwóch autorów projektów pierwszych zabudowań wrocławskiej uczelni technicznej (obecnej Politechniki), wzniesionych w latach 1905-1910. W latach 1916-1917 współpracował przy budowie gmachu Nadprezydium Prowincji Śląskiej (aktualna siedziba Urzędu Miejskiego Wrocławia, pl. Nowy Targ 1/8), projektowanego przez Karla Löwe. Sporządził ponadto wiele szkiców architektonicznych i budowlanych dla innych miast Dolnego Śląska

Zespół Profilaktyki i Rehabilitacji w Janowicach Wielkich położony jest na granicy Gór Kaczawskich i Rudaw Janowickich. Budynek, położony jest na wysokości ok. 440 m n.p.m. i dominuje nad okolicznym terenem, w otoczeniu zieleni świerków, sosen i buków. Z okien i tarasów widoczna jest piękna panorama Rudaw Janowickich, Karkonoszy i Gór Izerskich.

Bryła budynku na powierzchni zbliżonej do prostokąta składa się z pięciu części: centralnej oraz dwóch bocznych od strony wschodniej i dwóch od strony zachodniej.

• 1928-1930 budowa Dziecięcego Domu Wypoczynkowego (Krajowy Zakład Ubezpieczeń).
• Około roku 1945 r. lazaret dla rannych i rekonwalescentów.
• Po 1945 r. zakład opiekuńczo - wychowawczy dla dzieci repatriantów z ZSRR – sieroty i półsieroty (Państwowy Urząd Repatriancki).
• Od 1947 r. „Dom Pracy Kobiet” (przejęty przez Wojewódzki WZiOS) – w obiekcie przebywały repatriantki z dziećmi. Kobiety w większości pracowały na terenie Janowic Wielkich, a po pracy uczęszczały do powszechnej szkoły wieczorowej. Dzieci natomiast umieszczone były w działającym na terenie placówki żłobku i przedszkolu.
• W 1949 r. obiekt wraz z nieruchomościami o łącznej powierzchni prawie 16 ha przekazano Dyrekcji Okręgowych Kolei Państwowych we Wrocławiu, Początkowo obiekt funkcjonował jako Dom Małego Dziecka, gdzie przez pierwsze trzy miesiące od maja do lipca 1949 r. przebywało w nim 150 dzieci. Następnie przekształcono placówkę w Turnusowy Dom Dziecka z sześciotygodniowymi turnusami, siedmioklasową Szkołą Podstawową. Kierownictwo obejmują Stanisław Śpiewak i Rudolfa Cieślicka.
• Od 1950 roku funkcjonuje tu Dom Wczasów Dziecięcych gdzie podczas jednego turnusu przebywało około 120 dzieci w wieku przedszkolnym.
• Od stycznia 1955 r. uruchomiono Prewentorium Kolejowe (Centralny Zarząd Zdrowia przy Ministerstwie Komunikacji) – kierowano tu dzieci niedożywione, chore lub zagrożone chorobą. Od 1960 do 1966 roku dyrektorem był lekarz medycyny Kazimierz Wyrzykowski,
• W 1966 roku placówka została podzielona organizacyjnie na oddziały przedszkolny, szkolny dziewcząt, szkolny chłopców oraz oddział izby chorych. Liczba wychowanków wzrosła do 235 w każdym turnusie.
• 1 stycznia 1976 roku uruchomiono wyciąg orczykowy.
• 1997 r Samodzielny Publiczny ZOZ Dzieci.
• 2000 r. zmiana działalności sanatoryjnej na szpitalną umowa z BKChSM i DRKCh utworzenie pionu rehabilitacyjnego - 2 oddziały: pulmonologiczny, rehabilitacji narządu ruchu.
• Od 2002 roku obiekt pełni funkcję Zespołu Profilaktyki i Rehabilitacji S.P.Z.O.Z z oddziałami:
  • Oddział rehabilitacji ogólnoustrojowej,
  • Oddział rehabilitacji neurologicznej,
  • Oddział rehabilitacji kardiologicznej.

Czytaj także