Wymarły motyl wśród żywych! Gąsienice z banku genów pojawiły się już w Szklarskiej Porębie. Udało się odtworzyć populację niepylaka apollo

Odtworzenie jego populacji jest głównym celem projektu pn. „Ochrona Parnassius apollo w Polsce, Czechach i Austrii”, który jest realizowany przez Karkonoski Park Narodowy, Klub Przyrodników ze Świebodzina oraz Nadleśnictwo Szklarska Poręba.

Niepylak apollo jest jednym z większych motyli dziennych występujących w Europie. Rozpiętość jego skrzydeł potrafi osiągnąć nawet 9 cm. Nie tak dawno występował w ilości kilkudziesięciu osobników w skali całego kraju. W Sudetach wyginął w XIX wieku, co było związane z zalesianiem stromych zboczy lub zarastaniem odpowiednich siedlisk dla tego owada. Między innymi te czynniki spowodowały ograniczenie rozwoju rozchodnika wielkiego - rośliny, którą jako jedyną żywi się niepylak apollo. Ponadto motyl ten odznacza się powolnym, majestatycznym lotem, który ułatwia jego odławianie. Nie jest zbyt płochliwy, co wykorzystywali kolekcjonerzy, aby powiększyć swoje zbiory entomologiczne.

Skąd nazwa niepylak? Brzegi skrzydeł tego motyla są pozbawione łusek (tzw. pyłku). U pozostałych gatunków, gdybyśmy dotknęli ich skrzydeł na palcach pozostałby nam proszek (pyłek). Ciekawostką jest też to, że zaniepokojony apollo wykazuje zachowanie obronne. Pokazuje znajdujące się na tylnym skrzydle czerwone „oka”, jednocześnie wydając osobliwy szelest, pocierając odnóżami spód skrzydeł.

"Maluchy” zostały wypuszczone na teren starego kamieniołomu porośniętego roślinnością kserotermiczną, gdzie występuje rozchodnik wielki. Niebawem, bo już za kilka dni, gąsienice zaczną nieruchomieć i stopniowo zamienią się w poczwarkę, by za kilka tygodni mogły cieszyć nasze oko dorosłe postacie tego niezwykłego motyla.