Nasza Loteria NaM - pasek na kartach artykułów

Pałace Dolnego Śląska, te które są pięknie zachowane oraz te, o których zapomniano. Zobacz jakie są w Gminie Lubin

Anna Ickiewicz
Anna Ickiewicz
Pod kolejnymi zdjęciami znajdziecie historię pałaców znajdujących się na terenie gminy Lubin . Kliknij Dalej --->>>
Pod kolejnymi zdjęciami znajdziecie historię pałaców znajdujących się na terenie gminy Lubin . Kliknij Dalej --->>>Urząd Gminy Lubin
Gmina Lubin jest miejscem gdzie znajdziemy wiele historii, na jej terenie znajdują się przepiękne stare zamki, jedne są pięknie zachowane inne wymagają renowacji, a po niektórych nie zostało już ani śladu. Zapraszamy na wirtualną wycieczkę po zamkach, które są tak niedaleko i przypominają świetność Dolnego Śląska.

Spis treści

Jakie miejscowości znajdują się w Gminie Lubin

Gmina Lubin została utworzona 1 stycznia 1973 roku, tym razem w powiecie lubińskim, w woj. wrocławskim. W jej skład weszło 28 sołectw: Buczynka, Chrostnik, Czerniec, Dąbrowa Górna, Gogołowice, Gola, Gorzelin, Górzyca, Karczowiska, Kłopotów, Krzeczyn Mały, Krzeczyn Wielki, Księgienice, Lipiny, Małomice, Miłoradzice, Miłosna, Miroszowice, Niemstów, Obora, Osiek, Pieszków, Raszowa Duża, Siedlce, Składowice, Ustronie, Wiercień i Zimna Woda.
9 grudnia 1973 roku (z wejściem w życie od 4 października 1973) do gminy Lubin przyłączono wsie Bukowna i Lisiec z nowo utworzonej gminy Chocianów oraz wieś Szklary Górne z gminy Polkowice w tymże powiecie, tego samego dnia z gminy Lubin wyłączono część miejscowości Małomice o powierzchni 601,84 ha, włączając ją do miasta Lubina

Pod kolejnymi zdjęciami znajdziecie historię pałaców znajdujących się na terenie gminy Lubin . Kliknij Dalej --->>>

Pałace Dolnego Śląska, te które są pięknie zachowane oraz te...

Pałac w Składowicach w Gminie Lubin

Pałac w Składowicach
Renesansowy pałac wzniesiony został prawdopodobnie dla rodu von Haugwitz, który nabył Składowice na początku XVI wieku. Następnie rezydował w nim wspominany wyżej wybitny lekarz, przyrodnik i historyk Johann Jonston. Kolejnymi właścicielami majątku byli do 1870 roku przedstawiciele rodziny von Rothenbach, a następnie ród von Meier. Kilkukrotnie remontowany i przebudowywany w XIX i XX wieku zatracił swój pierwotny wygląd. Obecny pałac jest budowlą murowaną, podpiwniczoną i dwukondygnacyjną, wzniesioną na planie litery T, z ryzalitem na osi fasady. Ryzalit posiada trzecią kondygnację użytkową. Dwie górne kondygnacje ryzalitu posiadają otwory okienne o wykroju pełnym (łukowym), zaś jego dolną, parterową część tworzą łukowe arkady, nawiązujące do kształtu piaskowego portalu, ujmującego główne wejście do pałacu.

W głównej sali częściowo zachowały się sztukatorskie dekoracje o motywach roślinnych oraz figuralnych. W latach siedemdziesiątych XX wieku mieściła się tutaj Izba Pamięci poświęcona Jonstonowi. Obecnie opuszczony i ogólnie zaniedbany budynek oraz przyległy park zyskały nowego, prywatnego właściciela, który podjął się trudu restauracji całego założenia pałacowo – parkowego. Postęp prac wskazuje, iż można mieć nadzieję na dość rychłe przywrócenie dawnej świetności temu ciekawemu obiektowi.Urząd Gminy Lubin

Pałac w Raszowej Dużej w Gminie Lubin

Ruiny Pałacu w Raszowej
Wczesnobarokowy pałac w Raszowej Dużej wybudowano w 1688 roku dla rodziny Jerzego von Lüttichau. Otoczony był on wówczas fosą, nad którą przerzucono dwa mosty, usytuowane po wschodniej i zachodniej stronie budynku. W połowie XVIII wieku pałac poddano rozbudowie, przekształcając go we wspaniałą rezydencję. Przebudowano także most wschodni, wiodący od strony folwarku pod główny portal wejściowy rezydencji. Wykonano wówczas kamienną balustradę z sześcioma postumentami (po trzy z każdej strony), na których ustawiono parami: kamienne latarnie, popiersia w stylu antycznym i dwie rzeźby Calota przedstawiające żołnierza i lokaja. W trakcie rozbudowy rezydencji wykonano także trzeci, niewielki mostek prowadzący do rodowego mauzoleum, usytuowanego w południowo-wschodniej części parku. Od 1911 roku majątek należał do rodziny König – Westphall.

W 1945 r. pałac został splądrowany i podpalony przez czerwonoarmistów, którzy w tutejszym majątku gospodarzyli do końca 1946 roku. Zniszczono także mauzoleum, z którego pozostały tylko ruiny.Urząd Gminy Lubin

Pałac w Szklarach Górnych w Gminie Lubin

Pałac w Szklarach Górnych
Na początku XVIII wieku miejscowość wraz z majątkiem nabył hrabia Johan Heinrich d’Hautoy de Bronne i jego żona Jacobine Charlotte z domu Freankenberg-Ludwigsdorf. Z ich to inicjatywy na miejscu wcześniejszego dworu został wzniesiony w latach 1715-1725 wspaniały barokowy pałac, którego autorstwo przypisuje się znakomitemu architektowi śląskiemu Johannowi Blasiusowi Peinterowi. Wskutek braku męskiego spadkobiercy w linii prostej, ostatni właściciel dóbr przekazał je swojemu bratankowi, hrabiemu Haussonville i w rękach tego rodu pozostały one do roku 1833. W roku 1899 posiadłość została kupiona od Fuhrmanna – Karringa przez zniemczoną rodzinę włoską von Ballestrem di Castellengo. Za ich panowania, z inicjatywy Frantza von Ballestrema, w 1900 roku dokonano rozbudowy pałacu, dostawiając dwa symetryczne skrzydła skrajne.

Po wojnie pałac przez wiele lat był zamieszkiwany przez pracowników miejscowego PGR-u. W latach sześćdziesiątych i siedemdziesiątych mieścił się w nim Zakład Poprawczy Ministerstwa Sprawiedliwości, a obecnie funkcjonuje tutaj Specjalny Ośrodek Szkolno – Wychowawczy.

Główny budynek pałacu jest trzykondygnacyjny, natomiast skrzydła boczne są dwukondygnacyjne. Rzut całości przypomina literę C.Na osi fasady centralnej reprezentacyjne schody wykończone kamienną balustradą. Na poziomie pierwszego piętra znajduje się balkon zwieńczający bogato zdobiony główny portal wejściowy, obramowany dwoma pilastrami. Przechodzą one w konsole podtrzymujące kamienną balustradę balkonu z wazonami. W gzymsie głównym nad wejściem balkonowym, umieszczono wspaniale dekorowany kartusz z herbami rodzinnymi d’Hautoy de Bronne i Freankenberg-Ludwigsdorf. Na osi ogrodowej wysunięty szeroki ryzalit z obszernym tarasem, nad którym znajduje się niewielki balkon z kamienną ozdobną balustradą. Cały budynek zdobiony płaskimi pilastrami międzyokiennymi i barokowymi obramieniami okien. Dachy mansardowe ceramiczne zdobione licznymi nadbudówkami poddaszowymi. Układ pomieszczeń korytarzowy i amfiladowy (bezpośrednie przejścia z jednej komnaty do drugiej). Ostatnią renowację obiektu przeprowadzono w 1995 roku. W otaczającym rezydencję parku typu krajobrazowego zachowało się wiele ciekawych okazów drzew i krzewów, a także staw rybny. Z licznych niegdyś elementów architektury ogrodowej zachowały się ruiny wzniesionego około 1720 roku pawilonu z ciekawą kolumnadą i pięknymi figuralnymi rzeźbami z piaskowca, personifikującymi cztery pory roku (niestety – obecnie tylko trzema). Na wschód od głównego założenia pałacowo-parkowego znajduje się cały kompleks folwarcznych zabudowań gospodarczych, z których wyróżnia się budynek o cechach klasycystycznych.Urząd Gminy Lubin

Pałac w Liścu w Gminie Lubin

Pałac w Liścu
Jedynym obiektem o charakterze zabytkowym zachowanym we wsi jest założenie pałacowo-parkowe,

którego początki sięgają XVIII wieku, kiedy to majątek zarządzany był jeszcze przez zakon benedyktynów w Legnickim Polu.

W 1831 roku majątek nabyła rodzina von Raumer, dla której w 1839 roku wzniesiono pałac, a przy nim założono postromantyczny park. Pałac jest dwukondygnacyjną, murowaną budowlą o zwartej bryle, krytą dachem dwuspadowym, z mocno wysuniętymi ryzalitami w elewacjach północnej i południowej. Ryzalit fasady w górnej partii przechodzi w wieżę. Elewacje obiektu zdobi gzyms koronujący z ostrołukowym fryzem arkadowym. Pod względem architektonicznym całość nawiązuje do neogotyku angielskiego. Od folwarku położonego w północnej części założenia pałac był oddzielony nieistniejącym dziś kolistym gazonem z podjazdem.
Obiekt bez szwanku przetrwał okres II wojny światowej. W latach 1945-47 zajęty został przez rosyjskie władze. Po tym okresie wraz z folwarkiem stał się siedzibą Państwowego Gospodarstwa Rolnego. Obecnie całe załażenie pałacowo-parkowe jest własnością prywatną. Zarysowała się, więc szansa na skuteczną restaurację obiektów, o czym świadczy zaawansowanie prowadzonych robót.Urząd Gminy Lubin

Pałac w Księginicach w Gminie Lubin

Pałac w Księginicach
Miejscowość pojawia się w dokumencie papieża Klemensa IV z Viterbo

z 19 marca 1267 roku jako Cnegnice. Niewiele też zachowało się dokumentów mówiących o najdawniejszych właścicielach miejscowych dóbr rycerskich. Jednymi z najstarszych była rodzina von Kurdebag (Kurtzbach). Od około 1700 roku posiadłość należała do rodu von Falkenhagen. Pod koniec XVIII wieku majątek nabył Otto von Tschierschky. Następnymi włodarzami Księginic były rodziny: von Gellhorn, von Ohlen und Adlerscron, von Bindemann i von Keller. W latach 1819 – 1867 właściciele pałacu zmieniali się aż siedmiokrotnie. W 1867 roku majątek odkupił emerytowany podpułkownik armii pruskiej Paul von Wiedner. Następnie posiadłość przejął jedyny syn podpułkownika major Hans von Wiedner wraz z żoną Magdaleną, za której namową pałac poddano gruntownej renowacji i rozbudowie (wówczas też dobudowano drugie skrzydło). Za sprawą legnickiego projektanta i ogrodnika Stammlera znacznie też powiększono i przekształcono obszerny przypałacowy park oraz ogród gospodarczy z bażanciarnią.

W 1932 roku posiadłość przejął ich wnuk Hans Helmuth von Wiedner, który opuścił majątek wraz ze swoją matką Annemarie von Arnim w styczniu 1945 roku. Po wojnie w pałacu przez dość długi okres funkcjonowała Zasadnicza Szkoła Budowlana, a obecnie mieści się tutaj Gminny Zakład Usług Komunalnych i Mieszkaniowych, filia Gminnej Biblioteki Publicznej w Raszówce.

Obecny neorenesansowy pałac został wybudowany pod koniec lat sześćdziesiątych XIX wieku, w miejscu starszej, barokowej budowli. Jest to obiekt wzniesiony na planie prostokąta, ujętego po bokach szerszymi prostopadłymi skrzydłami. Na osi fasady oraz na osiach krótszych elewacji znajdują się ryzality. Skrzydła boczne oraz ryzality zakończone są trójkątnymi szczytami zdobionymi wykonanymi w tynku wstęgami ornamentów okuciowych. Bogato zdobiony łuk portalu wejściowego wieńczy wspaniały kartusz herbowy. Całą budowlę przykrywają dwuspadowe dachy z lukarnami, które zwieńczono ozdobnymi, baniastymi hełmami. Wnętrze pałacu w wyniku licznych przebudowań na cele publiczne utraciło zabytkowy charakter. W holu przetrwał fragmenty ściennej boazerii o dekoracji neogotyckiej.Urząd Gminy Lubin

Pałac w Krzeczynie Wielkim w Gminie Lubin

Pałac w Krzeczynie Wielkim
Pierwszą budowlę o charakterze rezydencji wzniesiono w Krzeczynie Wielkim w XVII wieku dla rodziny von Schweinitz. Z ich to też inicjatywy założono wówczas wielki ogród gospodarczy, który znajdował się w północno-wschodniej części obecnego założenia. W owym czasie posiadłość w Krzeczynie Wielkim zaliczana była do najbardziej okazałych siedzib szlacheckich na terenie ziemi lubińskiej. Następnymi włodarzami Krzeczyna Wielkiego była rodzina von Hoberg (Hohberg). W połowie XIX wieku dobra krzeczyńskie przejęła rodzina Nickisch von Rosenegk i to za jej sprawą nastąpiły istotne zmiany na obszarze posiadłości. W latach 1863-1864 w sąsiedztwie istniejącego pałacu rozpoczęto budowę nowego folwarku. Prace te były kontynuowane przez następnego właściciela majątku Eduara Mitschera, który w 1872 roku dokonał także przebudowy i rozbudowy pałacu, poprzedzając go obszernym kolistym gazonem. Rozwiązanie takie umożliwiało swobodny podjazd pod główny fronton pałacu. Wówczas także powiększono ogród i założono park typu krajobrazowego. Kolejnej przebudowy pałacu, w duchu późnego eklektyzmu, dokonał w 1916 roku następny właściciel majątku Hans Mitscher (syn Eduara) i w takim stanie obiekt zachował się do chwili obecnej. Ostatnim właścicielem przedwojennego Krzeczyna Wielkiego był Fritz Moltrecht. Pałac jest budowlą dwukondygnacyjną z użytkowym poddaszem, wzniesioną na rzucie prostokąta z dwoma węższymi, parterowymi, skrzydłami bocznymi. Skrzydło zachodnie zwieńczone jest widokowym tarasem na wysokości pierwszego piętra, natomiast skrzydło wschodnie tworzy coś w rodzaju baszty narożnej od strony parku. Wejście główne z szerokimi reprezentacyjnymi schodami jednotraktowymi osłonięte jest czterokolumnowym portykiem zwieńczonym na wysokości pierwszego piętra balkonem wykończonym kamienną balustradą. Trzecią kondygnację stanowią od poziomu poddasza liczne facjaty i lukarny. Na uwagę zasługuje obszerna, czteroosiowa lukarna w partii centralnej z ozdobnym szczytem architektonicznym zwieńczonym łękiem i bocznymi spływami oraz wazonami. Przyziemie pałacu na całej wysokości podpiwniczenia aż do poziomu parteru zdobione jest boniowaniem. Od strony parku na osi centralnej znajduje się otoczony kamienną balustradą niewielki taras, z którego prowadzą jednotraktowe schody do parku. Dachy pałacu są wielopołaciowe. Układ pomieszczeń korytarzowo-amfiladowy. Całości wystroju architektonicznego elewacji dopełniają liczne gzymsy i płaskie pilastry międzyokienne. Po stronie południowej pałacu znajdują się zabytkowe zabudowania folwarczne: oficyna, oficyna gospodarcza i obora.

Po wyzwoleniu Krzeczyna Wielkiego w dniu 8 II 1945 r. majątek przejęli Rosjanie i „gospodarzyli” tutaj do początku 1947 roku, kiedy to przekazano go władzom polskim. Przez całe dziesięciolecia w pałacu mieściło się kierownictwo Rolniczej Spółdzielni Produkcyjnej, a później Państwowego Gospodarstwa Rolnego, które ostatecznie zlikwidowano w latach 1990-1991. Przez pewien okres pałac zamieszkiwany był przez pracowników miejscowego PGR-u. Obecnie całe założenie pałacowo-parkowe oraz zabudowania gospodarcze i znaczny obszar ziemi uprawnej po byłym PGR jest własnością prywatną.Urząd Gminy Lubin

Pałac w Krzeczynie Małym w Gminie Lubin

Pałac w Krzeczynie Małym
Barokowy pałac znajduję się na zachodnim krańcu wsi, przy drodze z Lubina do Chocianowa. Pierwsza wzmianka o istniejącym tu zamku lub dworze pochodzi z 1356 r. jednak nie jest znany jej pierwotny kształt. Obecna forma pałacu pochodzi z czasów jego gruntownej przebudowy przez rodzinę von Schweinitz w 1776 r. i kolejnych restauracji, które dokonywane były w latach 1885 i 1926. Fasada główna pałacu skierowana jest na wschód w stronę rozległego majdanu i budynków gospodarczych, z których wyróżnia się barokowy spichlerz z 1763 r.

Sama kompozycja fasady pochodzi z czasów budowy pałacu w latach 1720 – 1724. Obecnie jest to budowla dwukondygnacyjna, wzniesiona na planie dwóch prostokątów ustawionych na jednej osi, o różnych szerokościach i długościach boków. Oś centralną fasady wyznacza piaskowcowy portal głównego wejścia z umieszczonym nad nim kartuszem herbowym oraz prowadzące doń kamienne schody. Obiekt przykryty jest czteropołaciowym, ceramicznym dachem mansardowym z lukarnami. Rozdzielone szerokimi pilastrami otwory okienne na piętrze pałacu ujęte są w kamienne obramienia zdobione motywami roślinnymi. Pomieszczenia pałacu położone są po obu stronach korytarza przebiegającego na osi wschód – zachód z obszerną klatką schodową w części środkowej. Zachowane dekoracje wnętrz pochodzą z okresu przebudowy w 1885 roku. Na uwagę zasługuje bogato dekorowany, XVIII-wieczny piec kaflowy znajdujący się we wschodniej części wspomnianego korytarza.

Od kilkunastu lat właścicielem pałacu jest francuski hrabia Ghislain de Nicolay, który podjął się jego restauracji. Odbudowę i remont pałacu zaczęto od wnętrz, którym przywraca się dawną świetność. Ostatnimi czasy prowadzone są prace nad uporządkowaniem przypałacowego parku i już widać tego efekty. Wszystko to wymaga wiele cierpliwości i poważnych funduszy, ale jest nadzieja, że upór i wytrwałość oraz zasobność portfela hrabiego Ghislaina i jego syna Charlesa doprowadzą do pomyślnego zakończenia inwestycji.Urząd Gminy Lubin

Pałac w Chróstniku w Gminie Lubin

Pałac w Chróstniku
Pierwotnym założeniem obecnej budowli był zamek stanowiący siedzibę rodu von Brauchitsch
już w końcu XIII wieku. Rodzina ta przebywała tu do 1637 roku. Od tego roku właścicielem posiadłości został Nicolaus von Haugwitz. Później pałac pozostawał w posiadaniu takich słynnych rodów jak: von Lucke, von Kottwitz, następnym włascicielem był książę Ferdynand – brat króla pruskiego Fryderyka II Wielkiego. Inicjatorem budowy wspaniałej barokowej rezydencji, którą wzniesiono w latach 1723-1728, w miejscu wcześniejszego zamku, był ówczesny właściciel Chróstnika, pułkownik polsko-saksońskich wojsk królewskich, Georg Karl von Haugwitz. Natomiast autorem projektu pałacu i założenia parkowego był znakomity architekt legnicki pochodzenia szwedzkiego Martin Frantz z Rewla (obecny Tallin).

Bogata architektura pałacu oparta jest na różnorodnych kompozycjach symetrycznych. Fasada frontowa podzielona jest na trzy partie, z których centralna, o trzech kondygnacjach jest cofnięta i wykończona tarasem na poziomie I piętra. Pod nim znajduje się, obramowany z ukośnie ustawionymi pilastrami, główny portal wejściowy o wykroju koszowym. Portal wejściowy na taras zwieńczony jest bardzo bogato zdobionym kartuszem herbowym. Partia centralna wykończona jest ozdobnym szczytem, zwieńczonym przerywanym łękiem i bocznymi spływami oraz wazonami. Całość tej części pałacu charakteryzuje się bogatym wystrojem i formą detali architektonicznych jak balustrady tarasu, pilastry, gzymsy, kartusz i fantazyjnie wygięte obdasznice. Symetryczny układ fasady centralnej podkreśla kompozycja podjazdu, ujętego balustradą i kamiennymi barokowymi latarniami. Dwie partie boczne, stanowiące skrzydła pałacu są znacznie skromniejsze. Nieco inny układ tworzy również symetryczna fasada parkowa, której część środkowa jest wysunięta z głównego korpusu. Z niej dodatkowo wysunięto trójosiowy ryzalit zwieńczony szczytem architektonicznym, wzorowanym na szczycie fasady głównej.

Na piętrze znajduje się balkon, stanowiący zwieńczenie bogatego portalu o profilu koszowym z dwoma ukośnie ustawionymi pilastrami przechodzącymi w konsole podtrzymujące kamienną balustradę balkonu. Podobnie jak w fasadzie frontowej, symetrię podkreślają balustrady i rzeźby tarasów oraz schodów prowadzących do parku. Całość budowli przykryta była ceramicznym dachem mansardowym zdobionym poddaszowymi nadbudówkami oraz kominami o oryginalnych kształtach zwieńczonych gzymsami.

W 1804 roku nowym włodarzem Chróstnika został hrabia Samuel Philip Gottfried von Schmettow. Zapoczątkował on ponad stuletnie panowanie tego rodu nad chrośnieńskimi dobrami. Kolejnym właścicielem obiektu został w 1907 roku Rochus von Luttwitz. Z jego to inicjatywy dokonano w latach 1908-1909 unowocześnienia pałacu dobudowując do północnej części oficynę kuchenną. Następnym posiadaczem majątku został von Schierstaedt (Schierstädt). Ostatnimi prywatnymi właścicielami pałacu od 1927 roku była rodzina von Klitzing i w ich posiadaniu pozostawał on do roku 1939, kiedy to rezydencję zaadoptowano na potrzeby rezerwowej kwatery Dyrekcji Kolei Państwowych z Wrocławia.
Po wojnie do niezniszczonego obiektu wkroczyli Rosjanie. W pałacu urządzono szpital wojskowy (lazaret), a następnie zamieszkiwali go urzędnicy i oficerowie Północnej Grupy Wojsk Armii Radzieckiej z Legnicy. Na początku lat pięćdziesiątych ograbiony i podniszczony pałac przekazano Polakom, w którym do lat sześćdziesiątych miał siedzibę Centralny Ośrodek Szkolenia Kombajnistów Ministerstwa Rolnictwa. W roku szkolnym 1960/1961 zainaugurowano tu działalność szkoły rolniczej, którą w 1975 roku przeniesiono do nowo wybudowanego budynku, a w pałacu urządzono internat. W nocy 26 września 1976 r. pałac został strawiony przez ogień i od tamtej pory przez ponad 30 lat stopniowo popadał w ruinę. Jednak historia tej rezydencji nie została jeszcze definitywnie zamknięta. Od nowa zaczął ją pisać Pan Dariusz Miłek właściciel firmy obuwniczej CCC S.A. podejmując się restauracji tego wspaniałego obiektu. Prace renowacyjne trwają z pełnym rozmachem, więc w niedalekiej przyszłości należy się spodziewać wielkiego i wspaniałego finału. Pałac otoczony jest wspaniałym parkiem typu krajobrazowego. Obecnie park został gruntownie uporządkowany i w znacznym stopniu odtworzono jego pierwotny stan.Urząd Gminy Lubin

Informacje o pałacach w Gminie Lubin

Pod każdym zdjęciem umieściliśmy informacje na temat każdego z pałaców:

od 16 lat

źródło ug.lubin.pl

Dołącz do nas na Facebooku!

Publikujemy najciekawsze artykuły, wydarzenia i konkursy. Jesteśmy tam gdzie nasi czytelnicy!

Polub nas na Facebooku!

Kontakt z redakcją

Byłeś świadkiem ważnego zdarzenia? Widziałeś coś interesującego? Zrobiłeś ciekawe zdjęcie lub wideo?

Napisz do nas!

Polecane oferty

Materiały promocyjne partnera
Wideo

Materiał oryginalny: Pałace Dolnego Śląska, te które są pięknie zachowane oraz te, o których zapomniano. Zobacz jakie są w Gminie Lubin - Legnica Nasze Miasto

Wróć na jeleniagora.naszemiasto.pl Nasze Miasto