W karcie dań (16- 20 czerwca 1923 r.) w restauracji schroniska na Śnieżce w menu było pięć zup, kilka sznycli i deserów

Górskie restauracje i schroniska Karkonoszy na przełomie XIX i XX wieku serwowały smakowite potrawy. Były to potrawy, które nie wyróżniały się zbytnio od tych, co turyści mogli zjeść w restauracjach miejskich, ale były tu również dania o nazwach nawiązujących do karkonoskiej przyrody.

Produkty spożywcze do schronisk nosili tragarze. Czasem pokonywali trasę z Karpacza i Szklarskiej Poręby na szczyty nawet trzy razy w ciągu dnia. Część produktów, takich jak mleko czy wołowina, pozyskiwano na miejscu. Prawie przy każdym schronisku była hodowla bydła.

W karcie dań (16- 20 czerwca 1923 r.) restauracji schroniska na Śnieżce znajdowało się pięć zup, w tym trzy rosoły; kilka sznycli wraz z miejscową specjalnością, czyli „Sznyclem Śnieżki”, różne pieczenie, np. sztufada z makaronem. Wśród różności można było zamówić m.in.: ryż na mleku z suszonymi śliwkami.

Ciepłe dania kuchnia serwowała do godz. 21. 00. Potem można było zamówić tylko zimne zakąski: mięsa, sery – w tym ser Śnieżki, sałatki oraz kromki zwykłego chleba z masłem. Podawano również sporo różnorodnych ciast.

Śląski Dom w zimie oferował turystom: gulasz węgierski; pierś wołową z chrzanem lub zieloną fasolką; cielęcinę fricandeau w śmietanie, świeże języki wołowe z grzybami; kurczaka z ryżem i szparagami.

W Lucni boudzie, która dzisiaj znajduj się po czeskiej stronie, karta dań była bardzo bogata. Serwowano zarówno posiłki gorące, jak i zimne, bogaty zestaw win, w tym prawdziwy francuski szampan oraz wiele innych napojów.

Schronisko oferowało turystom np. pieczoną gęś w cenie 1,5 marki za porcję; zupę szparagową za 40 fenigów; kotlet barani za 1,25 marki i w tej samej cenie sznycel wiedeński. Z zimnych potraw były m.in. sardynki w oleju z puszki za 1 markę, czy też różne wędliny gotowane na maśle w tej samej cenie.

Jedno z najmłodszych karkonoskich schronisko wybudowano w latach 1921-1922. Zachowana karta dań tutejszej restauracji daje wyobrażenie o serwowanych posiłkach: 2 zupy, 8 dań mięsnych, 1 rodzaj ciasta, 3 desery/kompoty, 7 potraw na zimno oraz 15 różnych napojów, od herbaty, poprzez kawę, wino na ciepło po piwo i rum.
Kuchnia serwowało też posiłki do pokojów hotelowych, ale były one wówczas o 50 procent droższe.

Obiekt dawnego schroniska od XVII w. pełnił rolę leśniczówki oraz strażnicy granicznej, w połowie XVIII w. przyjął pierwszych turystów. Określano go wówczas „Śląską Budą”, a gdy w 1787 r. jej właściciele wybudowali nowe schronisko na Hali Szrenickiej, temu zmieniono nazwę na „Stara Śląska Buda”.

Kuchnia serwowała potrawy podobne do tych w innych schroniskach, jednak w znacznie większej różnorodności. Szczególnie dużo było sałatek i kompotów, zaś na deser można było zamówić tort z bitą śmietaną. Jak wiele karkonoskich schronisk, tak i to posiadało odrębną kartę alkoholi i napitków.

Informacje na podstawie wystawy w jeleniogórskim oddziale Archiwum Państwowego we Wrocławiu.

Smaki Karkonoszy, czyli archiwum od kuchni – dawne jadłospisy schronisk turystycznych” to wystawa Archiwum Państwowego we Wrocławiu Oddział w Jeleniej Górze, którą w całości można obejrzeć online. Zapraszamy TUTAJ

Czytaj także