Wiatr we włosach

SZKLARSKA PORĘBA Jarek Lepak twierdzi, że mężczyzna ma tyle lat, na ile motocykli wygląda. W swojej pogoni za harleyem-davidsonem zmienił ich już trzydzieści. W sezonie albo organizuje zloty, albo na nie jeździ. Sposób na życie - twierdzi.

Motocykl to wymagająca utrzymanka. Nie przynosi materialnych profitów, wręcz przeciwnie, rabuje zarobki i oszczędności. Niektórych wpędza w długi. W zamian daje tylko wolność.

Przeżyj to sam

- Nie jechałeś, nie zrozumiesz tego uczucia lekkości, pełnej swobody. Im więcej połykasz kilometrów, tym bardziej jesteś ich głodny - mówi Jarek. Kiedy zmęczy go codzienność wsiada na motor i jedzie. Czasem dniem, częściej nocą. 200 kilometrów to „działka” uspokajająca. Utrzymuje się z wypożyczalni skuterów (eee, macha ręką) i ze studia tatuaży. Niedaleko pasji, bo tatuaż, jest przypisany do ciężkiego motocykla, podobnie jak silnik i kobieta.

Podział w rodzinie

Jarek bywa na zlotach harleyowców. Brata się też z motocyklistami spod znaku yamahy, kawasaki, hondy czy suzuki. - Najpierw jednak staram się im przedstawić, jako fajny koleś. Dopiero później pokazuję na czym jeżdżę. Wtedy akceptują fakt, że pochodzę z wykpiwanej przez nich rodziny davidsona (szlachty harleyowskiej - jak mawiają). Każdy zapaleniec motocyklowy, jeśli poza tym jest normalny, marzy o harleyu. To droga zabawa. Nie każdego na nią stać. Wtedy, trochę z zawiści, szukają ratunku w pogardzie. - Tak naprawdę wszyscy zdrowo chorujemy na to samo. Szybką maszynę zabierająca cię na chwilę z szarego dnia - twierdzi. Pewnie wie co mówi, bo chronicznie choruje już od 24 lat.

Żyć motocyklem

Kiedy kończy się sezon motocykliści spotykają się w warsztatach, garażach, sklepach motocyklowych. Zawsze jest o czym pogadać. O motocyklu, jak o kobiecie. Temat rzeka. Rozmowa rekompensuje rozstanie z drogą. Kiedy topnieje śnieg i lód - odlatują na swoim uzależnieniu.