Wilki wróciły w Karkonosze

Pierwsze sygnały o powrocie wilków pojawiły się jesienią ubiegłego roku. Kilka dni temu watahę zaobserwowali mieszkańcy okolic czeskiego Zaclerza. Poinformowali o tym pracowników parku narodowego. Przyrodnikom udało się osobiście potwierdzić te doniesienia.

- Muszę przyznać, że biorąc pod uwagę gęstość zaludnienia i ruch w Karkonoszach, nie bardzo wierzyłem w coś takiego. Ale nadzieja stała się rzeczywistością – mówi zoolog Jiří Flousek.

Wilk jest zwierzęciem migrującym. W ciągu doby potrafi pokonać kilkadziesiąt kilometrów. Zdaniem Andrzeja Raja, dyrektora Karkonoskiego Parku Narodowego, może pojawić się także w polskiej części gór.

- Jeśli wataha będzie zwiększała swoją liczebność, część osobników będzie poszukiwała nowych terytoriów łowieckich – tłumaczy Raj.

Prawdopodobnie zaobserwowane osobniki przywędrowały w Karkonosze z niemieckich Łużyc lub z Borów Dolnośląskich.
- Nad autostradą A4 na przejściach dla zwierząt, regularnie obserwujemy migrujące wilki – mówi Dr Sabina Pierużek-Nowak ze Stowarzyszenia dla Natury „Wilk”.

Nie jest to pierwszy duży drapieżnik, który wraca w Karkonosze. Od kilku lat żyją tu rysie. Przyrodnicy regularnie odnajdują ślady tych dużych kotów. Ostatnio natknięto się na tropy matki z młodymi.

Zdaniem przyrodników powrót drapieżników, jest szansą na przywrócenie równowagi ekologicznej w lasach. Obecnie populacja kopytnych roślinożerców jest zbyt duża, mimo odstrzałów prowadzonych przez myśliwych. W rejonie Wałbrzycha dziki regularnie dewastują ogródki działkowe. W Karkonoszach jelenie i sarny niszczą ogromne ilości młodych drzew, sadzonych przez leśników. Nawet park narodowy musi zlecać odstrzały redukcyjne.

- Nie mamy wyjścia, gdy na tysiącu hektarów żyje 80-90 sztuk jeleni, a powinno ich być najwyżej 25 – tłumaczy Andrzej Raj.

Wilki są objęte ścisłą ochroną. Państwo płaci odszkodowanie za wyrządzone przez nie szkody. Ataki na zwierzęta hodowlane, przy obfitości pożywienia w lasach są rzadkością.

W Borach Dolnośląskich, gdzie żyje pięć-sześć watah, czyli ok. 30-40 osobników w ciągu kilku lat odnotowano tylko jeden przypadek zagryzienia owcy.

Głównym pokarmem wilków są jelenie, sarny i dziki. Zwierzęta hodowlane stanowią zaledwie kilka procent diety tych drapieżników. Szkody występują wówczas, gdy wypas prowadzony jest w pobliżu lasu, a inwentarz pozbawiony jest odpowiedniego dozoru. Do najskuteczniejszych metod ochrony zwierząt hodowlanych przed wilkami należą: psy pasterskie, ogrodzenia elektryczne, ogrodzenia siatkowe i fladry.

Fladry to kawałki czerwonego, zwiewnego materiału naszyte na mocny sznurek. Rozwiesza się je wokół pastwiska. Fladry pierwotnie wykorzystywano do polowania na wilki, ponieważ drapieżniki te wyraźnie boją się je przekraczać.