Zapora w Pilchowicach jest atrakcją turystyczną Dolnego Śląska. Można pospacerować po koronie budowli i wokół jeziora [ZDJĘCIA]

Zaporę zbudowała firmz B. Liebold & Co. AG (Holzminden/Berlin) pod kierownictwem Alberta Cucchiera, według projektu profesora Ottona Intzego oraz dr. Curta Bachmanna.

Powstała na rzece Bóbr w latach 1902–1912 w celu ochrony przed powodziami. Decyzja o budowie zapadła 3 lipca 1900 roku, jako skutek dużej powodzi z 1897 r.

Pierwsze prace rozpoczęto w 1902 roku. W 1904 roku rozpoczęto drążenie kanału, który miał odprowadzać wodę z placu budowy. Po wybudowaniu kanału stworzono przegrody znajdujące się za wlotem kanału i przed jego wylotem, dzięki czemu osuszono i przygotowano teren pod budowę

Zaporę i pobliski most wznoszono w latach 1905–1906 w ramach jednej inwestycji wraz z budową linii Jelenia Góra–Żagań (Kolej Doliny Bobru), która powstawała od 1902 r., bowiem zapora miała mieć funkcję przeciwpowodziową, energetyczną i turystyczną, a linia kolejowa wraz z mostem na niej miała zapewnić dojazd do zapory.

Zapora miała wysokość 62 m i długość w koronie równą 290 m, a w stopie – 140 m. Grubość jej muru w podstawie wynosiła 50 m, a w koronie – 7 m i w chwili oddania do użytku była ona największą zaporą kamienno-betonową w Europie. Powierzchnia utworzonego zbiornika (Jezioro Pilchowickie) wyniosła 240 ha.

Oficjalne otwarcie mostu odbyło się 16 listopada 1912 r. w obecności cesarza Wilhelma II.

Od czasu oddania zapory do użytku powodzie w dolinie Bobru zdarzały się tylko w 1915, 1926, 1930, 1938, 1958 i 1997 r.

Na zaporze zbudowano elektrownię wyposażoną w turbiny wodne systemu Francisa oraz Kaplana i prądnice. Elektrownia działa do dzisiaj.

To atrakcyjne miejsce na rodzinną wycieczkę (MAPA)

Po dotarciu na miejsce po lewej stronie mamy parking oraz mały bufet, gdzie możemy coś przekąsić lub napić się ciepłego napoju.

Możemy zwiedzić zaporę na górze, tam na koronie spędzić wspaniałe chwile. Możemy także trochę pochodzić. Dookoła zapory znajduje się kilka tras: możemy zejść na sam dół i z tego miejsca obserwować, jak duży jest to obiekt. Mamy także możliwość pospacerować po lesie wśród zieleni ciszy.

Dla osób, które wędkują, jest to miejsce wręcz magiczne. Miejsc na połowy jest mnóstwo.