Krucze Skały to prawdziwy raj dla miłośników wspinaczki i świetna baza wypadowa dla rodzin z dziećmi

Czym są Krucze Skały w Karpaczu?

To granitognejsowa wychodnia skalna, której filary osiągają wysokość nawet 25 metrów. Występują na zboczach Kruczej Kopy w dolinie Płomnicy, potoku górskiego, który jest prawym dopływem Łomniczki i powstaje z połączenia dwóch potoczków: Niedźwiady i Płóknicy. W Kruczych Skałach występują duże skupiska pegmatytów z kryształami minerałów: korundów, szafirów i turmalinów. Niektóre okazy z Karpacza znajdują się teraz w Muzeum Geologicznym we Wrocławiu.

Poszukiwacze złota i kamieni szlachetnych mieli drążyć sztolnie na Kruczych Skałach już w średniowieczu przez poszukiwaczy. Z kolei w XVIII wieku niejaki Gottfried Exner miał założyć tu dwie kopalnie glinki kaolinowej do wyrobu porcelany.

Obecnie Krucze Skały stanowią centrum wspinaczkowe obejmujące kilkadziesiąt tras o różnym stopniu trudności. Wierzchołek jednego z filarów stanowi także dobry punkt widokowy na całe Karkonosze. Panorama rozciąga się od Skalnego Stołu aż po zbocza Smogornii, Słonecznik i Pielgrzymy.

Krucze Skały w Karpaczu skrywają swoje prastare i nieraz przerażające legendy.

Historia o dwóch braciach

Dawno, dawno temu żyło dwóch braci: biedny i bogaty. Drugi produkował leki z górskich ziół, zbieranych przez ubogie kobiety, którym kiepsko płacił i je oszukiwał. Nie pomagał także swojemu ubogiemu bratu, który miał na utrzymaniu chorą żonę i dwójkę małych dzieci. Pewnego dnia biedny drwal poszedł do swego brata, błagając o jego żywność. Skąpy bogacz powiedział, że da mu worek mąki w zamian za parę jego oczu. Drwal zgodził się na taki układ.

Kiedy wracał do domu, rozmyślał nad dalszym losem. Wiedział doskonale, że nie będzie mógł już pracować w lesie jako drwal. Całymi dniami przesiadywał nad potokiem, prosząc przechodniów o żywność lub parę groszy na chleb.
Pewnej nocy ślepiec usłyszał jakieś dziwne dźwięki płynące ze skał. W końcu głos przemówił. To była sowa, która powiedziała drwalowi, że woda z Niedźwiady ma leczniczą moc. Każdy ślepy znów będzie widział, jeśli trzykrotnie zamoczy w niej dłoń i trzykrotnie przemyje nią oczy. Należy przy tym wypowiedzieć słowa: "Skała, sowa, woda, mrok, ty Niedźwiado zwróć mi wzrok."

Sowa z Łomniczki powiedziała ślepcowi, że pod wielkim wodospadem znajduje się ogromny kamień szlachetny, który może zapewnić bogactwo niejednemu człowiekowi, a trzecia poinformowała, że nad brzegiem Złotego Potoku znajduje się szkielet kobiety, zamordowanej przez mieszkańca Karpacza. Ten, kto pochowa jej zwłoki w święconej ziemi, odnajdzie skarb w miejscu, gdzie leżały.

Drwal podekscytowany wizją nowej przyszłości, podczołgał się do brzegu rzeki i trzykrotnie obmył sobie oczodoły, wypowiadając odpowiednie słowa. W jednej chwili odzyskał wzrok i popędził nad Złoty Potok, by odnaleźć szkielet kobiety. Pochował go w swojej wiosce, a miejscowego plebana poprosił o poświęcenie. Następnie wrócił nad Złoty Potok, gdzie spod kamieni wyłoniła się ogromna skrzynia pełna złotych monet i biżuterii. Następnego dnia udał się do Kotła Łomniczki, aby odnaleźć ukryty kamień szlachetny. Jego oczom ukazała się wielka bryła aleksandrytu, a drwal nie mógł w to uwierzyć. Od tej pory już nigdy nie narzekał na brak pieniędzy.

Skąpy i przebiegły brat był zainteresowany, dlaczego drugi nagle tak się wzbogacił. Drwal opowiedział o "Sowiej Nocy" i o tym, co podczas niej się wydarzyło. Chytry zielarz też postanowił każdej nocy wysiadywać nad brzegiem Niedźwiady i oczekiwać następnego zebrania sów. Pewnego razu, gdy usłyszał nad głową trzepot skrzydeł, ucieszył się, że wreszcie uzyska cenne informacje. Nagle rozległ się chrapliwy głos ptaka: - Słuchajcie mnie, bracia kruki! Ja, kruk z Karkonoszy, chciałem przekazać wam wiadomość, o której mówią już wszyscy w pobliskich wsiach. Jest w Karpaczu pewien chciwy i skąpy zielarz, który oszukuje zbieraczki ziół i odmawia pomocy nawet swemu rodzonemu bratu. - powiedział ptak.

Chciwy aptekarz zaczął szybko uciekać, ale zauważył to jeden z kruków. - Ktoś ucieka! To on! Łapmy go! Zabijmy! - powiedział. Po tych słowach zielarz przyspieszył kroku, ale nie udało mu się uciec. Kruki dopadły go swymi szponami i ostrymi dziobami. Rozszarpały ubranie i jego samego na strzępy. Od tych wydarzeń skały nad Niedźwiedzią zaczęto nazywać Kruczymi Skałami, a każdy kto tamtędy przechodzi, może usłyszeć hukanie mądrych sów lub przeraźliwe krakanie czarnych ptaków.

Wspinaczkowo eksplorowano ten region już od połowy XX w., ale pierwsze drogi wyposażył w stałą asekurację dopiero Tomasz Szałowski w latach 90. Kilkanaście lat później członkowie KKW Andrzej „Sokół ” Sokołowski, Marcin "Rutek” Rutkowski i Piotr „Długi” Kimbort przy finansowym wsparciu UM Karpacz wyposażyli drogi wspinaczkowe w stale przeloty i stanowiska.

Skałki charakteryzują się różnym poziomem trudności i mogą być niebezpieczne dla amatorów. Jeśli nigdy nie próbowaliście się wspinać koniecznie musicie zadbać o asekurację i odpowiednie wsparcie.

Zobaczcie, jak piękny widok roztacza się z Kruczych Skał na Karkonosze.

Zobacz także: