BWA Jelenia Góra. Rzeźba i aranżacja przestrzenna Rafała Boettnera - Łubowskiego

BWA Jelenia Góra.
RAFAŁ BOETTNER-ŁUBOWSKI
RZEŹBA I ARANŻACJE PRZESTRZENNE
Udostępnienie wystawy zwiedzającym: 16 czerwca. Finisaż z udziałem artysty: 18 lipca, godz. 18

Rafał Boettner – Łubowski. Rzeźbiarz i artysta sztuk wizualnych. Zajmuje się również działalnością z dziedziny krytyki i promocji sztuki. Studia w latach 1994-2000 w Akademii Sztuk Pięknych w Poznaniu na Wydziale Malarstwa, Grafiki i Rzeźby oraz na Wydziale Edukacji Artystycznej. Dyplom z wyróżnieniem w zakresie rzeźby w Pracowni Rzeźby prof. Józefa Petruka. Tworzy instalacje, obiekty i kompozycje rzeźbiarskie, podejmujące otwarty dialog z innymi dziełami i postawami twórczymi.

Jest również autorem prac z dziedziny grafiki, rysunku i malarstwa. Bardzo często inspiracją dla jego wypowiedzi twórczych jest szeroko rozumiana tradycja artystyczna: antyczna, nowożytna i XIX-wieczna, z którą artysta koresponduje, ale i w rozmaity sposób polemizuje. Autor ponad stu tekstów z dziedziny krytyki i promocji sztuki.

Jako teoretyk sztuki, Rafał Boettner-Łubowski przede wszystkim poświęca się refleksji na temat estetyki i historii rzeźby. Swoje prace prezentował na ponad 20. wystawach indywidualnych i ponad 50. wystawach zbiorowych. Obecnie pracuje na stanowisku adiunkta na Wydziale Edukacji Artystycznej Uniwersytetu Artystycznego w Poznaniu. Od roku 2013 – kierownik Pracowni Otwartych Interpretacji Sztuki przy Wydziale Edukacji Artystycznej poznańskiego Uniwersytetu Artystycznego. Członek Wielkopolskiego Związku Artystów Rzeźbiarzy oraz Związku Polskich Artystów Plastyków Oddziału Poznańskiego.

REFLEKSYJNY NEOTRADYCJONALIZM
Jestem przekonany o tym, że nie można odciąć się od przeszłości oraz od bogatego dziedzictwa szeroko rozumianej Tradycji. Dlatego też sztuka dawna zawsze była i będzie dla mnie godnym podziwu obszarem twórczych inspiracji. Dziedzictwo sztuki antycznej, nowożytnej i XIX-wiecznej stawało się dla mnie po częstokroć punktem wyjścia do podejmowania z nim dialogu, polemiki, czy najczęściej prób kreowania wieloznacznej aury refleksji. A jednak współcześnie postrzeganie tradycji jako takiej uległo także swoistym przewartościowaniom. Okazuje się bowiem, że „odkrycia” i wątki poszukiwań XX-wiecznych awangard także traktowane być dziś mogą jako jedna z bogatych tradycji artystycznych, do których współczesny artysta ma prawo się obecnie odnosić i reinterpretować je we własnych przejawach twórczości. Niektóre z „odkryć” XX-wiecznej awangardy są dla mnie niezwykle interesujące, na przykład rozmaite możliwości wykorzystania przedmiotu w twórczości z dziedziny sztuk wizualnych czy praktyka montażu, tak silnie ceniona przez niektórych awangardowych, XX-wiecznych artystów. Daleki jednak jestem od wiary w awangardowo-modernistyczne utopie, w tym w przekonanie, że jednym z prymarnych wyznaczników wartości dzieła sztuki jest jego absolutnie i radykalnie pojmowane nowatorstwo. A jednak, mój „neotradycjonalizm” powiązany jest z selektywnymi wyborami oraz z próbami wkraczania na tereny niekonwencjonalnych obszarów twórczych poszukiwań, które nie zawsze tożsame są w dosłowny sposób z „etosem” dawnej sztuki. Urzeczywistniając swoje koncepcje artystyczne z dziedziny rzeźby i sztuk wizualnych, kieruję się również poszukiwaniem niekonwencjonalnie pojmowanej harmonii pomiędzy poszczególnymi elementami moich wypowiedzi twórczych oraz efektami, jakie te miałyby potencjalnie prowokować. Myślę, że owa niekonwencjonalna harmonia, to, parafrazując słowa Piotra Sarzyńskiego, adekwatne relacje „zawierające się w przemyślanej kompozycji, starannym umiarze, odpowiednio poruszonej u odbiorcy emocji oraz głębi i powadze przekazów. To tęsknota do walorów, które towarzyszyły sztuce od zawsze”.
Rafał Boettner-Łubowski

Wystawę zrealizowano dzięki pomocy finansowej Miasta Jelenia Góra.